Onunla yine konuştuk... İçimdeki sevginin karşılıksız olmadığını biliyordum... Evet, onu bir kardeşten arkadaştan da öte sevebilirim... Arada bir kaç çılgınlıkta yaptım onun için gece yarısı kapısına dayandım, beni hiç beklemezken. Mesajlaşıyorduk, beni sevmediğini düşünüyordum son mesajlarından sonra... Sonra bir mesaj daha attı; onun da aklı karışıktı ne de olsa az şey yaşamamıştı... Onun tecrübesi bana göre daha fazla benim zaten daha önce bir aşk tecrübem ya da kâle alınabilecek cinsel bir tecrübem de yoktu... Ama şuna eminim onu seviyorum o da beni. Onun da blog'u var belki de hatta büyük ihtimal bu yazıyı okuyanlar onun yazısını da okumuş olabilir :) İşte bana o mesajı attı. Bir dakika bile durmadım uzak olmasına rağmen gittim kapısına dikildim. Her şey çok daha iyi artık. Ama henüz aşkımın ciddiyetine samimiyetine tam olarak inandıramadım. İnanıyor aslında biliyorum ama deneyimsiz olduğum için korkuyor... Korkuları boşa çıkacak bir tek buna eminim. Onu uzaktan bile hissedebiliyorum, bu çok farklı bir duygu... Sanki ailemden biri gibi öyle yakın geliyor ki... Ama ne yazık ki bizi bir süre pek de kısa olmayan bir ayrılık bekliyor. Mecburen iş ne yapalım... Neyse bu da bizi test etmiş olacak bu yönden bakmak daha iyi. Gittiğim yerden döndüğümde daha da kuvvetlenmiş olacağız hadi bakalım hayırlısı...