No Hetero

Harika bir kısa film. Ya hetero olmak acayip olsaydı! İsveçce, Almanca alt yazılı ama merak etmeyin anlaşılıyor ne olduğu :)

Love

Yazmayalı neler oldu

Evet, yine uzun zamandır yazmadım, zor geliyor ne yapabilirim, zaten hiçbir zaman hoşlanmamışımdır böyle uzun uzun yazmaktan. Neyse, bu uzun zaman diliminde neler oldu konuya dönelim :)
Anneme açılmamdan sonra evet çok daha rahat hissediyorum kendimi vicdani olarak, üzerimden pek çok yük kalktı. Ama biraz fazla konuşkan olan annem durumu pekçok kişiye anlatmış çoğunluğu akrabalar olmak üzere. Kimseden kötü bir tepki almadım zaten ki alsamda ağzını burnunu kırarım bana tepki gösterecek kişinin. İnsanlar önce kendileriyle hesaplaşsınlar ki zaten bu durumda bir acayiplik olmadığı hem mantıken hem de tıbben aşikar.
Ha bir de unutmadan bu yıl düzenlenen pride'da ben de vardım, oldukça rahat hissettim kendimi, artık bu konulardaki çekingenliğimi üzerimden attım zannedersem. Bir de maalesef kötü bir şekide ayrıldığım çok sevdiğim kişi bana tekrar ulaştı, meğer bunca süre o da çok acı çekmiş. Ama yine maalesef artık bizim için çok geç, bundan sonra geriye dönülemeyecek kararlar aldım, yurt dışına gidiyorum bu sefer çok daha uzun süreliğine, bir kaç ay önce ulaşsaydı keşke bana herşey çok daha farklı olabilirdi, şimdi kalırsam ne gidecek yerim, ne işim, ne de özgüvenim kalır, birgün döneceksem bile şimdi gitmek zorundayım. Ama dönmeyi de istemiyorum, neden mi bir hayat boyu onunla elele gezememek, çoğu insana benim neyim olduğunu açıklayamamak, her gün yine çoğu insana tonlarca yalan uydurup gölgelerde saklanmak bana göre değil. Tersini yaparsam da biliyorum ki hayatımdaki herşeyde olduğu gibi çok ileri giderim ölüm tehditleriyle boğuşur, hatta sinirlenip tehdit edenlere tehdit unsuru olup durumu daha da karmaşık bir hale sokabilirim.
Bu yüzdendir ki uzun bir süredir kendimi biraz yanlızlığa sürükledim onu görmemem gerek olurda yeniden başlarsak (onu tekrar görürsem büyük ihtimalle öyle olur) gitmek zorunda olduğum için daha büyük bir acı hem beni hem onu bekler. Başka insanlardan da soyutladım kendimi ki kimseye birşey hissetmeyeyim bu aralar... Onun için bu kendimi ve çevremin beni kabul etmişliğine rağmen uslu duruyorum bu aralar. Şu da ayrı bir gerçek ki bilmiyorum sıcaklardan mıdır ne hormonlarımda iyice depreşti bu ara :) Ama kimseyi incitmemek adına straight olmamama rağmen Elizabeth ile düzenli ilişkimi en üst düzeyde devam ettiriyorum LOL

Coming out!!!

Evet, aynen düşündüğünüz gibi sonunda ben de came out oldum. Kendimden hiç beklemezdim, belki stresten, belki de yurt dışı deneyiminin verdiği rahatlıktan ama ben de sonunda açıldım. Açıldım derken anneme ve bir kaç akrabama açıldım. Düşündüğümden daha kolay oldu... Ama annem daha tam alışamadı, hala psikolojik bir problem olduğunu düşünüyor. Neyse zaten iki hafta sonra bir psikolog'a gideceğiz... Bu durumu tamamen anlayan ve annemi de alıştırmaya çalışan akrabalarım var neyse ki. Pek çok kişiye göre bu yönden şanslıyım sanırım. Ama memnunum açıldığıma üzerimden öyle büyük bir yük kalktığını hissediyorum ki, anlatamam. Tabi bu açılma maalesef annem bazı akrabalarım ve yakın arkadaşlarımla sınırlı kalmak zorunda, bizim toplumumuzun buna alışmasına daha 100 yıl var. Mutluyum, gururluyum!

Avrupa, bir süredir yurt dışındayım Avrupa'nın göbeğinde... Burada ki insanlar bize göre çok şanslı kesinlikle çok daha açık görüşlü ve yapıcı. Hep Türklerin hoşgörülü olduğu tezini savunuruz buraları gördükten sonra pek bi yalan geldi bu bana. Sırf insanların nezaketinden bile anlaşılabilir bu. Hangi birimiz asansöre binerken ve inerken selam veriyoruz... Bir de bizim milletin buraya geldikten sonraki halleri içler acısı her gelen Türk kızların arkasından laf atıyor ister en okumuşu ister en cahili, ben olsam ben de istemezdim bizi Avrupa birliğinde... İster istemez pek çok şeye tanıklık ettim burada kamyoncu amcaların straight sex clublarında evde karıları hiç bir şeyden habersizken kızı yaşındaki kızlarla para karşılığında yatması da dahil olmak üzere. Şimdi bu ahlak anlayışımızın ikiyüzlülüğünün en açık örneği değil de ne? O kadar içime sinmiş ki bu korku burada bile kendimi gizliyorum ya bir şekilde duyulur bir şekilde Türkiye'den insanların haberi olursa diye. Tabi şöyle bir durum da var, ya burada aşık olursam o zaman tam hapı yuttum tamam burası gaylere hoşgörülü ama nereye kadar. Biriyle aşk yaşasam eninde sonunda ayrılmak zorunda kalacağız ben yine bizim memlekete bizim düzene o yine bizlerden habersiz buradaki hayatına... Bu arada başıma da ilginç bir şey geldi burada, Türk bir gay ile tanıtım onun sayesinde buradaki mekanlara gittim gördüm. İşin daha da ilginç yanı o kadar çok mekan var ki insan düşünüyor acaba yüzdeye vursan insanların yüzde kaçı gaydir :) Hiç az çıkacağını zannetmiyorum. O arkadaş ile de biri iki gün takıldık gezdik gördük ama demek ki onun da içine öyle bir korku saplanmış ki Türkiye'ye döndüğünden beri haber yok. Psikolojisi gerçekten sağlam olan biri yok galiba... Döndükten sonra sanırım kendimi iyice soyutlayacağım aslında şimdiden başladım o Türk arkadaş bana cesaret veriyordu mekanlara gitmek için tek başıma bir şey yapmaktan nefret ediyorum, ne yapayım. Kendimi klonlayabilseydim keşke :P