Avrupa, bir süredir yurt dışındayım Avrupa'nın göbeğinde... Burada ki insanlar bize göre çok şanslı kesinlikle çok daha açık görüşlü ve yapıcı. Hep Türklerin hoşgörülü olduğu tezini savunuruz buraları gördükten sonra pek bi yalan geldi bu bana. Sırf insanların nezaketinden bile anlaşılabilir bu. Hangi birimiz asansöre binerken ve inerken selam veriyoruz... Bir de bizim milletin buraya geldikten sonraki halleri içler acısı her gelen Türk kızların arkasından laf atıyor ister en okumuşu ister en cahili, ben olsam ben de istemezdim bizi Avrupa birliğinde... İster istemez pek çok şeye tanıklık ettim burada kamyoncu amcaların straight sex clublarında evde karıları hiç bir şeyden habersizken kızı yaşındaki kızlarla para karşılığında yatması da dahil olmak üzere. Şimdi bu ahlak anlayışımızın ikiyüzlülüğünün en açık örneği değil de ne? O kadar içime sinmiş ki bu korku burada bile kendimi gizliyorum ya bir şekilde duyulur bir şekilde Türkiye'den insanların haberi olursa diye. Tabi şöyle bir durum da var, ya burada aşık olursam o zaman tam hapı yuttum tamam burası gaylere hoşgörülü ama nereye kadar. Biriyle aşk yaşasam eninde sonunda ayrılmak zorunda kalacağız ben yine bizim memlekete bizim düzene o yine bizlerden habersiz buradaki hayatına... Bu arada başıma da ilginç bir şey geldi burada, Türk bir gay ile tanıtım onun sayesinde buradaki mekanlara gittim gördüm. İşin daha da ilginç yanı o kadar çok mekan var ki insan düşünüyor acaba yüzdeye vursan insanların yüzde kaçı gaydir :) Hiç az çıkacağını zannetmiyorum. O arkadaş ile de biri iki gün takıldık gezdik gördük ama demek ki onun da içine öyle bir korku saplanmış ki Türkiye'ye döndüğünden beri haber yok. Psikolojisi gerçekten sağlam olan biri yok galiba... Döndükten sonra sanırım kendimi iyice soyutlayacağım aslında şimdiden başladım o Türk arkadaş bana cesaret veriyordu mekanlara gitmek için tek başıma bir şey yapmaktan nefret ediyorum, ne yapayım. Kendimi klonlayabilseydim keşke :P