Evet, aynen düşündüğünüz gibi sonunda ben de came out oldum. Kendimden hiç beklemezdim, belki stresten, belki de yurt dışı deneyiminin verdiği rahatlıktan ama ben de sonunda açıldım. Açıldım derken anneme ve bir kaç akrabama açıldım. Düşündüğümden daha kolay oldu... Ama annem daha tam alışamadı, hala psikolojik bir problem olduğunu düşünüyor. Neyse zaten iki hafta sonra bir psikolog'a gideceğiz... Bu durumu tamamen anlayan ve annemi de alıştırmaya çalışan akrabalarım var neyse ki. Pek çok kişiye göre bu yönden şanslıyım sanırım. Ama memnunum açıldığıma üzerimden öyle büyük bir yük kalktığını hissediyorum ki, anlatamam. Tabi bu açılma maalesef annem bazı akrabalarım ve yakın arkadaşlarımla sınırlı kalmak zorunda, bizim toplumumuzun buna alışmasına daha 100 yıl var. Mutluyum, gururluyum!
artık seni gerçekten tanıyan bir sürü gerçek ilişkin ve dostun oldu..
YanıtlaSilbazıları kaldıramıcak baska bahanelerle ya da sessizce cıkıp gidicek hayatından.
elemelere hazırlık ol.
benimde birsürü maceram var ve hala da olmakta. come out label ından benimkilere ulasabilirsin blogumdan.
elimden geldigince yardımcı olamaya da calısırıs efem :)
ama en özü en güzelleri kalcak akabinde, en sağlam dostların en güzel yakınların.
hayrlı olsun dicem,
dürüstlük her şeye ragmen en güzel ve en kestirme yol.
coming out bazı ülkelerde arkadas kaybetmek demekken, bazı ülkeler de(maalesef kimliğini tasıdıgımız ülke de o 7sinden biri) öldürülmek demek.
btw: come out oldun.cam değil ;) come-came-come ;)
Sağol teşekkür ederim ama herkese açıklamadım. Benim için en önemli insana anneme ve bazı akrabalarıma açıldım. Dediğin gibi bunu kaldıramayacak bir ülkede yaşıyoruz. Came out, come out olayına gelince de ilk yazılarımda belirttiğim üzere kimse benden düzgün ne türkce ne ingingilizce beklemesin o an kafama ne gelirse yazıyorum ki zaten kendim için yazıyorum herseyden önce... Bilmediğimden dwgil umursamadığımdan ve yazarken genelde oldukça yorgun olduğumdan.
YanıtlaSilBu yorum yazar tarafından silindi.
YanıtlaSil